Nederland startte na de Tweede Wereldoorlog met onderzoek naar de ontwikkeling van kernenergie en zocht samenwerking met Noorwegen dat in 1950 werkte aan de bouw van de eerste kernreactor van Europa. Daarnaast nam Nederland deel in de snelle kweekreactor ontwikkeling in het Duitse Kalkar. Op de lange termijn wilde de overheid dat een derde van de elektriciteitsproductie uit kernenergie zou komen.
In 1955 begon overleg over de bouw van een eigen kernenergiecentrale. Als vestigingsplaats koos men het landelijk gelegen Dodewaard, waar een onderstation was gevestigd van het landelijk elektriciteitskoppelnet. De ligging aan de Waal was een waarborg voor voldoende koelwater. Het was de bedoeling ervaring op te doen met bedrijfsvoering op commerciële schaal. Eind jaren zeventig groeide het verzet tegen kernenergie. Door middel van blokkades en gerechtelijke procedures probeerden tegenstanders van kernenergie de centrale in Dodewaard tot stoppen te dwingen. Op 26 maart 1997, precies 28 jaar na de officiële opening, stopte de elektriciteitsproductie.
Lees meer